LA PÈIRA DE GRIMAN

 

 

La pèira de Griman qu'es a Sabres, pròishe deu quartièr deTausiet. Qu'i avè d'auts còps, au redís de 'quera pèira, ua glisa que s'ahonèt hens un gran golh, tan prohon que n'an pas jamèi podut tocar lo hons. E totun que pòden unqüèra enténer sonar la clòcha anegada, per las hèstas.

Un còp qu'avèn volut virar la pèira de parts. Qu'i avèn estacat tres o quate pars de vacas. Mès jamèi ne la podoren har maglar.

Que disen tanben qu'un Jorn, un òmi de Tausiet que trobèt un passant en a joelhas au pè de la pèira, que pregava.

— E que hètz donc aquí, praube òmi ? ce dishot l'òmi.

L'estrangèr que contunèt de pregar. Quan avot acabar, que se luvèt en disents :

— Tot mainatge que ne marcharà a l'atge d'un an,

Que'u portaratz a la pèira de Griman.

E lo passant se n'anot, shetz ne díser mèi long.

Desempús, qu'es l'usança de portar los mainatges d'un an que ne marchan pas 'nqüèra a la pèira de Griman, e aquí que'us hèn marchar nau còps su' la pèira, d'un estrem a l'aut.

 

Tirat de Contes brefs de Felix Arnaudin, trente contes populaires de la Grande- Lande choisis, transcrits et présentés par Joël Miró, éditions Confluences, 2013.

http://www.editionsconfluences.com